Wie ik ben

Ik ben Dick Sijtsma. Natuurlijk ben ik veel meer dan een naam die jou niets zegt. Gelukkig maar. Ik ben vader van drie, een man voor een vrouw én een internetter in hart en nieren. De reden dat jij dit leest.

Het is lastig om een ‘wie ben ik’ pagina te schrijven. Je wilt immers niet te verwaand klinken. Daarom pak ik het anders aan. Ik ga een verhaal vertellen die perfect uit de doeken doet wie ik precies ben. Dat is toch een stuk leuker dan opsommingen over mijn persoonlijkheid?

Het verhaal

Mijn dochter Jara werd te vroeg geboren. Na vier maanden kwam de diagnose dat ze doof was. Het werd uitgelegd als iets bijzonders. Haast opgetogen verlieten mijn vrouw en ik de spreekkamer. Later kwam de realisatie pas. We gingen meteen cursussen gebarentaal volgen om in de toekomst goed met onze dochter te kunnen communiceren.

Na enige tijd werd duidelijk dat gehoortoestellen geen effect hadden bij Jara. Er was maar één oplossing. Een cochleair implantaat (CI). Alle voors en tegens van de ingreep hebben we uitgebreid afgewogen. Voordat we de beslissing voor een CI maakten, wilden we ervan overtuigd zijn dat we volledig accepteerden dat we een dove dochter hadden. Dat we de keuze voor een operatie niet maakten om te repareren wat kapot was, maar omdat we hoopten dat het de toekomst voor haar gemakkelijker zou maken.

Na de ingreep kon Jara voor het eerst in haar leven horen. Het was blikkerig en er was nog steeds gebarentaal nodig om goed te kunnen communiceren, maar het was een begin. Toen Jara negen was, werd duidelijk dat nog een CI een groot verschil kon maken. Helaas vergoed men in Nederland slechts een CI aan één oor. Dat betekent natuurlijk dat slechts met één oor gehoord kan worden, wat niet erg ideaal is.. Hoe kan je goed functioneren op school als je slechts met één oor een beetje kan horen? Het was vechten tegen de bierkaai. Nog een CI werd simpelweg niet vergoed. Natuurlijk bleven wij niet bij de pakken neerzitten. Wij gingen aan de slag, zouden niet opgeven tot Jara een tweede CI had. Wij zetten een actie op en zouden niet opgeven totdat er genoeg geld was opgehaald. Dat is inmiddels even geleden en Jara kan nu met beide oren horen.

Als dit verhaal één ding duidelijk moet maken, is het het volgende. Ik geef niet op. Als iets niet kan, ga ik door totdat er een oplossing is. Als het nodig is, schakel ik mijn netwerk in om tot resultaten te komen. Zoals ik dat voor mijn dochter Jara heb gedaan, doe ik dat ook voor jou. Neem contact op voor meer informatie!